Değerli Okuyucularım
Merhaba;
Bu
yazımda bilmenizde fayda var diyebileceğim konular arasından seçtiğimiz
konulardan birini işleyecektim ancak parmaklarım bir türlü klavyenin tuşlarına
dokunmadı. Konu başlığını ve anlatmak istediğimi düşünürken bir türlü
yazmaya başlayamadım.
Neden
mi?
Bu
gün benim için çok bambaşka başladı. Güneş hiç olmadığı kadar kamaştırdı
gözlerimi ve her sabah güne başlarken üşüyen ayaklarım bugün hiç üşümedi. Belki ben de hiç dikkat etmedim. Bunun altında ne var diye meraklı bir şekilde yazımı
okuduğunuzu görebiliyorum. Hiç uzatmadan anlatayım o halde. Bugün 4 yaşında
olan kızım okula başladı. Okul derken kreşe verdik ve hem onun için hem de
bizim için çok ayrı bir heyecan vardı içimizde. Evet ne yapalım hepimiz bu
yoldan geçtik diyebilirsiniz ancak bu başka bir şey. Anne ve baba olan ve çocuk
sahibi olan kişilerin tattığı bir duygu. Hayatın döngüsünün nasıl olduğunu
görmek biraz düşündürmedi değil. Bir zamanlar çocukluğumu hatırladım. Köy
okuluna ilk başlarken annem belimize kadar olan karın içerisinde kalmayayım ve
ayaklarım ıslanmasın diye beni okula kucağında götürüyordu. Ne zaman okula
yaklaşsak ve arkadaşlarımı görür gibi olsam hemen anneme telaşla ne olur indir
beni arkadaşlarım senin kucakladığını görmesinler diyordum.
Bu
gün okula kızım ile yürürken bir elinden annesi bir elinden ben tutmuş içimden
daha dün annemizin kollarında yaşarken çiçekli bahçemizin yollarında koşarken
şimdi okullu olduk sınıfları doldurduk şarkısı dilimin ucunda dönüp duruyordu.
Bir ara kızım yoruldu ve baba beni kucaklar mısın? dedi.
Kucakladım
ve gözlerim doldu. Bir zamanlar annemin beni kucakladığı gibi. Ama o
yoktu.
Bir
daha olmayacaktı. Şimdi ben kızımı kucaklamış okula gidiyordum.
Döngü
bu muydu?
İnsanız
ama yıllar boyu öğrenen insan olarak yaşıyoruz. Sürekli araştıran ve keşfeden
insanız. Hepimiz öğreniyoruz. Okul ile başlayan eğitim süreci bize temel kavramları
ve yetkinlikleri yükledikten sonra hayatımızı içerisinden çıkıyor ancak öğrenme
devam ediyor. Gözlerimiz hayata kapatacağımız son anda dahi öğreniyoruz. Buraya
kadar deyip onu öğrendikten sonra gelişmiş bir varlık olarak gidiyor insan
uzaklara.
Bin
yıllar süren dünya üzerindeki varlığımız boyunca bu hep böyle olmadı mı?
Ama
öğrenen insan hep gelişti ve geliştirdi. Yaşam standartlarını sağlığını ve daha
sayamayacağım onlarca şeyi.
Var oluş sebebimiz bu değil mi?
Hayat
her gün yeniden başlar aynı döngü gerçekleşir aynı gün ışığında değişen ve
gelişen biyolojik metabolizmamız ile öğrenmeye devam edeceğiz ve arkamızda yeni
nesiller bırakarak ilerlemeye devam edeceğiz.
Bu
günde öğrendim yarında öğreneceğim
Sevgiyle
ve okumakla kalın
By
Muzi
#okul
#okulöncesi
#ilkokul
#çocukgelişimi
#çocukyaşamı
#pedagojikgelişim
#bilmendefaydavar
Konuya farklı bir açıdan yaklaşmak istiyorum. Yapay zekanın gelecekte insanların mesleklerini ellerinden alacağını artık hepimiz biliyoruz. Bir araştırmaya göre bugün ilkokula giden çocukların %60'ı üniversiteden mezun olduklarında şu anda adını bilmedikleri iş alanlarında çalışacaklar. Günümüzde bile tek bir uzmanlık alanında sıkışıp kalanların geleceği meçhul. Her gün bir şeyler öğrenerek ve yeni yetkinlikler kazanarak ilerlemek zorundayız. Bunlar neler mi? Prof. Dr. Acar Baltaş'ın da geçen gün televizyonda bahsettiği işbirliği, ilişki yönetimi, eleştirel düşünce ve yaratıcılık. Yalnızca çocuklarımızı değil kendimizi de bu yetkinlik alanlarında her gün geliştirmeliyiz.
YanıtlaSil