
Ta ki o hayatın ilk tokatını yiyinceye kadar.
Hıçkırarak ağlamaya başlarsın ve ıslak gözlerle hayata selam verirsin.
Bir kucak sevgi karşılar hiç yabancı olmadığın göğüsten duyduğun kalp atışlarıyla.
Isınırsın ve rahatlarsın.
Kana kana su içercesine saldırırsın memeye ve ılık ılık geçer boğazından ilk hediye.

Sanki hiç dönmeyecekmişsin gibi.
Ana ve babanın ellerini öpersin verdikleri emekler için.
Ağlarsın suç işlemiş gibi.
Ayrılığı onlara kesilmiş bir ceza gibi.
Kırmızı kartı yemiş oyuncu gibi bakarsın annenin ve babanın gözlerine.
Oyundan çıkar gibi hissedersin.
Bir an gelir; dara düşersin sıcak bir el ve ağlamak
için başını yaslayacak bir omuz ararsın.
Seni yoran hayatın içerisinde sığınacak bir kapı ararsın.
Aklına ilk gelen ana ve baba ocağıdır bilirim.
Hiç acele etme koşup derdimi anlatayım diye.
Biriktir içinde kederleri ve dertleri.
Sakla içinden geçen her nükteyi.
Onlar gittiler sen farkedemedin gidenleri.
Seni yoran hayatın içerisinde sığınacak bir kapı ararsın.
Aklına ilk gelen ana ve baba ocağıdır bilirim.
Hiç acele etme koşup derdimi anlatayım diye.
Biriktir içinde kederleri ve dertleri.
Sakla içinden geçen her nükteyi.
Onlar gittiler sen farkedemedin gidenleri.
Muzaffer Karakuş
#poem #şiir #romantik #özlem #unutulmayanlar #özlem #sevgi #bilmende fayda var
Yorumlar
Yorum Gönder